روز عاشوراست

قصه ما به "سر" رسید...

خدا از تو می پرسد چند ساله ای و تو می گویی بیست سال.
آنوقت خدا دست تو را می گیرد و با خود میبرد و به تو می گوید اینجا لبنان است خوب نگاه کن. آنوقت تو و خدا کناری می نشینید و نگاه می کنید. خدا به تو می گوید: به آن جوان سفید پوش که داخل آن پاترول نشسته نگاه کن و تو تمام حواست را جمع می کنی که خوب ببینی. هر دو نگاه می کنید؛ جوان با ماشین به داخل ساختمانی می رود که رویش یک علامت ستاره حک شده و چند ثانیه بعد تنها دود سیاهی در آسمان باقی می ماند. از خدا می پرسی آن جوان چند ساله بود و خدا با لبخند به تو می گوید فقط بیست سال……
دوباره از تو می پرسد راستی گفتی چند ساله ای؟ تو این بار کمی یواش تر از قبل می گویی بیست سال.
بعد دوباره دست تو را می گیرد و به جایی دیگر می برد، به فرانسه. دختری را می بینی که 2 سالی است دیگر دانشگاه نمی رود. از خدا می پرسی چرا او دیگر نمی تواند به دانشگاه برود؟ و خدا با غرور می گوید او را به خاطر حجاب و دینش به دانشگاه راه نمی دهند. این بار گونه های تو از خجالت سرخ می شود و تو کمی روسری ات را جلوتر می کشی و از دست موهایت که دائم بیرون می آید عصبانی میشوی و از خدا می پرسی او چند سال دارد و خدا می گوید فقط بیست سال….
دوباره خدا دست هایت را می گیرد و به تو می گوید گفتی بیست ساله ای نه؟ و تو می گویی فکر کنم بله.
دوباره با خدا همسفر می شوی این بار در خانه ای نه چندان بزرگ جمع کوچکی به زبان آمریکایی چیزی می خوانند و تو از خدا می پرسی اینجا؟ و او به تو می گوید الان شب جمعه است اینان جوانان ایالت لس آنجلس اند که دعای کمیل برگزار می کنند و تو می پرسی چه کسی کمیل می خواند؟ و خدا به تو می گوید آن جوان که گوشه چپ اتاق نشسته نگاه کن او یک جوان بیست ساله آمریکایی است….
چند دقیقه بعد دوباره خدا می پرسد ببخشید شما گفتید چند ساله اید؟ و اینبار تو هیچ نمی گویی.
آخر خدا به تو یک جوان که با امام زمانش حرف می زند را نیز نشان می دهد او هم بیست ساله بود. خدا تو را به مزار شهدا می برد و تو آنجا هزاران بیست ساله می بینی و ….
آخرین بار خدا از تو می پرسد چند ساله ای؟
آرام می گویی: می خواهم بیست ساله باشم….

"آیات القرمزی
شاعر 20 ساله بحرینی
که بخاطر اشعارش مدتها در زندان بود"

آقای ظریف گفته اند بعد از دیدن تیتر کیهان مریض شده و کمردرد و اینا گرفته و رفته بیمارستان ام آر آی گرفته و ...!
"امروز صبح، بعد از دیدن تیتر یک روزنامه، کمردرد و پادرد شدیدی گرفتم. حتی نمی توانستم راه بروم یا بنشینم. فکر کردم دیسک کمر و سیاتیک گرفته ام. فقط توانستم دو ملاقات خارجی را انجام دهم. بقیه برنامه ها را لغو کردم. .... ساعت 5 بعدازظهر دفترم در وزارت امور خارجه را ترک کردم و به بیمارستان رفتم. خدا را شکر ام آر آی نشان داد که مشکل من بیشتر عصبی و اسپازم عضلانی است و با ورزش درست می شود. "

یاد احمدی نژاد افتادم. اگر قرار بود برای هر کدام از تیترهایی که بر علیهش می نوشتند، درد کمر بگیرد، روزی  حداقل 4-5 تا ام آر آی باید می گرفت! تازه تیتر کیهان هم درسته فقط به گفته خودشون مشکل اینه که محرمانه بوده هر چند نمایندگان مجلس زیر بار این حرف نرفته اند.

آقای ظریف! یادت هست روزنامه شرق چه کاریکاتوری برای احمدی نژاد کشید؟! یادت هست به احمدی نژاد گفتند یهودی؟! هزاران نمونه از این موارد می توان پیدا کرد ولی احمدی نژاد هیچ کدام از برنامه هایش را کنسل نکرد. فقط وقتی پزشک بالای سر احمدی نژاد می رفت که از پرکاری از حال رفته بود!
فیسبوک خیلی لطیفت کرده! اعمال و کردار هم قطارانت با احمدی نژاد را مرور کن تا بدانی با یک تیتر نباید ام آر آی بگیری! وزیر خارجه باید مرد باشد مرد!

سلام داربی معروف شهر تهران داره برگزار میشه. نیمه اول بازی تموم شده و بین دونیمه مسئولین برگزاری طی یک اقدام ابتکاری!!! از زمین چمن اذان را پخش کردند.
اما مفهوم آنچه اتفاق افتاد و به تصویر کشیده شد این بود که: اذان پخش شد و یکصد هزار نفر سر جای خود نشسته اند! انگار نه انگار خدا دارد صدا می زند بنده هایش را به خیرالعمل!
نمی خواهم بگویم صدهزارنفر بروند نماز جماعت؛ چون اصلا زیرساختش را برای هزار نفر هم نداریم! ولی می توان از زمین چمن ورزشگاه آزادی اذان را پخش نکرد. می توان طوری اذان را پخش کرد که اگر روح اصلی اذان یعنی "دعوت و شتاب به سمت خیرالعمل، نماز" را منتقل نمی کند و مخاطب را به نماز تشویق نمی کند، لااقل به بی تفاوتی و نشستن سرجایش ترغیب نکند!

12مرداد 92
حسینیه امام خمینی
تنفیذ حکم ریاست جمهوری
آقای روحانی! مبارک است

قدر هم دیگر را بدانیم
قبل از اینکه همدیگر را از دست بدهیم
قبل از اینکه از همدیگر دور شویم
قبل از اینکه "دیگر"ی شویم برای "همدیگر"!