بسم رب القهار

سلام! امسال توفیق داشتم تا در غرفه وبلاگ های مهدوی در جشنواره طلیعه ظهور فعالیت کنم. در چند روز جشنواره چیزهای زیادی یاد گرفتم ولی یه یادگاری هست که برام خیلی جالبه.

در یکی از روزهای نمایشگاه دو پسر بچه به غرفه اومدن که از نوع لباس هاشون مشخص بود که جز طبقه های پایین جامعه هستند. با لهجه عربی صحبت می کردند و رنگ پوستشان هم تیره بود. احتمال دادم از عرب های اهواز باشند. از کامپیوتر سر در نمی آوردند و بیشتر با دکمه ها بازی می کردند. من هم برای چند دقیقه مانع بازی این جور بچه ها نمی شدم!

چند دقیقه گذشت و دو سه جوان عرب وارد غرفه شدند. به زبان عربی و با لهجه غلیظ با من صحبت کردند و وقتی متوجه شدند من چیزی نمی فهمم، با نوعی عصبانیت و توهین به آن سمت رفتند. آن پسر بچه که متوجه ماجرا شد، نزدیک شد و صحبت آن ها را برایم ترجمه کرد و من هم جوابشان را گفتم تا منتقل کند.

وقتی پسر بچه حرف های من رو منتقل کرد، اون جوان بهش گفت که عراقی هستی یا ایرانی؟(البته جملات بیشتری گفت که من فقط همین دو کلمه را فهمیدم!) پسربچه بلافاصله به او جواب داد: لا ... ایران ... انرژی هسته ای! ( به جای این نقطه چین ها، پسرک حرف هایی زد که متوجه نشدم)

بعد از این مکالمه چند ثانیه ای آن دو سه جوان رفتند و سپس آن دو پسربچه رفتند و من ماندم و غرفه و یک دنیا فکر ...

واقعاً باید می بودید و پسرک رو موقع ادای کلمه ایران و انرژی هسته ای می دیدید! پسرکی که نه چیزی از رایانه می داند و اینترنت را نمی شناسد و اصلا وضع مالی بدی هم دارد، به این عزت و صلابت و اقتدار کشورش در بین همه ملت های دنیا افتخار می کند!

الحمدلله الرب العالمین