عاشورای سال گذشته - خیابان های تهران:

یزیدیان با تمام قوا به دنبال حسین می گردند. اما این بار نه در صحرای کربلا، بلکه در خیابان های تهران. به هر چه می رسیدند که بو و رنگ حسین را می داد چنگ می زدند و کینه خود را از حسین(ع) و پدرش علی(ع)، بروز می دادند.

آن روز در حقیقت فرصتی بود تا از زیر الله اکبر های مشرکانه  و یاحسین های معاویه ای خود، بیرون بیایند و ماهیت خود را نشان دهند. تا همینجا هم که آمده بودند، از خواب آلودگی های بعضی خواصی بود که باید عمار می شدند اما ...

9 دی سال گذشته - خیابان های ایران:

یزیدیان پیش بینی هر چیزی را می کردند به جز این همه بصیرت را. به اطمینان محیط غبارآلودی که فراهم کرده بودند، امیدوار بودند حقیقت نیت شان دیده نشود، بعضی خواص هم که با سکوت و بی تفاوتی به آنان، بهترین کمک شان بودند.

ولی از کجا آمده بود این همه بصیرت. کار عمارها بود یا مختارها قیام کرده بودند؟!