سلام! حدود چند روز پیش (اگرچهل روز فقط چند روز به حساب بیاد!) مصطفی رحماندوست مهمان دانشگاهمون بود. دیدار با او که از شعرای خوب کودکان است برایم جالب بود چون می دانستم برادرش از زمان خاتمی،‏مشاور رئیس جمهور بوده است و هنوز هست.

بهترین و به یادماندنی ترین صحبت های رحماندوست در مورد شعر معروفش یعنی صد دانه یاقوت بود.

او در مورد حال و هوای خود هنگام سرودن این شعر گفت: "در یکی از عملیات ها در محاصره دشمن گرفتار شدیم و سه روز فقط با مقدار کمی آب و غذای جیره بندی در شرایط بسیار سخت زنده ماندیم تا محاصره شکسته شد و نیروهای خودی بهمان رسیدند. آن ها از وضع غذای ما مطع بودند و مقداری کافی مواد خوراکی دنبال خود آورده بودند. آن چیزی که به ما دادند یک سبد بود که تعدادی میوه و کمپوت داخلش بود. یکی از میوه ها انار بود. من انار را برداشتم و نصف کردم. با آن تشنگی و در آن شرایط سخت، دانه های زیبای انار را دیدم و اینگونه گفتم: صد دانه یاقوت، دسته به دسته و ..."

البته بعد از این داستان از حذف شدن این شعر از کتاب فارسی دبستان انتفاد کرد و گفت: "این شعر را حذف کردند چون فکر می کردند شهرت من به خاطر چاپ شعرم در کتاب فارسی دبستان است."

داشتن این چنین شعرای خلاق و اجتماعی، برای جامعه بسیار مورد نیاز است که امیدواریم بهترین بهره ممکن از این شاعر توانا برده شود تا هنگام مرگ او پشیمان نباشیم.