هالیوود به عنوان یکی از مهمترین ابزار تبلیغاتی و تسلّطی آمریکا، از سیاست های مشخص و مدونی پیروی می کند که منطبق و هماهنگ با اهداف سیاسی آمریکاست. به عنوان مثال فراموش نمی کنیم که این "ماشین فیلم سازی"، قبل از حمله آمریکا به عراق،چگونه اذهان عمومی دنیا را  برای انجام آن،آماده کرد. 

در این میان، یکی از موثرترین سیاست های هالیوود، استفاده از بازیگران کشورهای هدف می باشد.  با توجه به تاثیر بالای این کار، قطعاً یکی از کشورهای هدف، ایران است.

آن ها با این کار ضربه فرهنگی عمیقی در طولانی مدت به ما وارد نموده اند. منظور بنده فقدان بازیگر مجذوب یا جذب بازیگران بعدی نیست. بهتر است کمی کلی تر و جامع تر به آن چه که اتفاق افتاده نگاهی بیاندازیم.

فراهانی با کلّی تبلیغات و بگو مگوها رفت. این رفتن به خودی خود به فرهنگ که هیچ، به سینمای ما هم ضربه ای نمی زند. ولی وقتی با این رفتن ذائقه مردم به خصوص جوانان تغییر می کند، متوجه ضربه اصلی می شویم.
جوانانی که تقیّد کمتری به دین دارند مورد بحث نیستند. اما در حقیقت با این انتقال، اکثر جوانان که وبلاگ هایی با رنگ و رویی مذهبی داشتند و ادعای دینداری می کردند،دست به انتشار عکس های نیمه عریانی زدند‏ که هالیوود برایشان تجویز کرده بود.
برخی جوانانی نیز که در چارچوب دین، از اینترنت استفاده می کردند، به خود حق دادند تا به جستجوی آن عکس ها بپردازند و البته خود به خود علاوه بر عکس های گلشیفته، به عکس های دیگری نیز برخورد داشته باشند. 

 تمامی این تغییر ماهیت و رفتار برخی وبلاگ ها و جوانان فقط نتیجه چند عکس بود. تصور بفرمایید زمانی که این بازیگر فیلمی بازی کند و طبق روال مرسوم در هالیوود در آن فیلم، ... دیگر آن روز چه خواهد شد!

پس هدف اصلی هالیوودی ها گلشیفته یا بازیگر دیگری نیست؛بلکه آن ها درصددند تا با هر وسیله ای بینندگان بیشتری را برای خود دست و پا کنند و قطعاً با ایجاد حس کنجکاوی و تبلیغ فیلم خود توسط خود ما و سایت ها و روزنامه های مان به هدفشان خواهند رسید.